Η Ελίνα Νταρακλίτσα σπούδασε θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνιας και εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Είναι καθηγήτρια Ιστορίας Παγκοσμίου Θεάτρου και Ιταλικής Δραματουργίας στο Τμήμα Παραστατικών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Γκαλάτι στη Ρουμανία και Μέλος Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο στον τομέα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, καθώς και στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου όπου είναι Συντονίστρια και Διδάσκουσα της Θεματικής Ενότητας Τέχνη και θέατρο στη σύγχρονη Ελλάδα και την Κύπρο. Επίσης έχει διδάξει το αντικείμενο της Ιστορίας Ιταλικού Θεάτρου στο Τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και των Σκηνοθετικών ρευμάτων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
Είναι επιστημονική συνεργάτις του Τμήματος Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Μιλάνου, του Τμήματος Τεχνών και Επικοινωνίας του Ανοιχτού Πανεπιστημίου του Μιλάνου και του Τμήματος Παραστατικών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Αβινιόν.
Οι μελέτες της έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και αφορούν στην ιστορία και την αισθητική του ευρωπαϊκού θεάτρου, με έμφαση στο ιταλικό θέατρο και στις σχέσεις του με το ελληνικό. Αναφέρονται ενδεικτικά: «Il risveglio dei sensi nel corpo dell’attore. Uno sguardo al teatro fisico della Grecia contemporanea», «Carlo Gozzi and the unique case of fairytale drama “Re Cervo”. From the Venetian theatres of the 18th century to the European ones of the 21st», «La musicalità nel teatro di poesia di Aghelos Terzakis», «Η παραμυθιακή δραματουργία του Carlo Gozzi. Η γέννηση και η τύχη της πριγκίπισσας Τουραντώ, 18ος αιώνας-21ος αιώνας», La riflessione filosofica, poetica e drammaturgica di Nìkos Kazantzàkis», «Η Κύπρος του Gabriele D’Annunzio. Ιστορικά και λαογραφικά κυπριακά στοιχεία στη δραματουργία του», «Το “χιουμοριστικό” θέατρο του Πιραντέλλο. Ο “Τσετσέ”, μια διαδρομή από τη φιλοσοφία στο θέατρο.
Στα επιστημονικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνεται επίσης η μελέτη της γαλλικής δραματουργίας, της ιταλικής λογοτεχνίας, οι φιλοσοφικές και αισθητικές διαστάσεις του έργου του Gabriele D’Annunzio, του Luigi Pirandello, του Jean Paul Sartre, κ.ά. Στις δημοσιευμένες μεταφράσεις της συγκαταλέγονται έργα του Giacomo Leopardi, του Lorenzo Marini, του Marco Vichi, του Luigi Pirandello (6 θεατρικά έργα) και του Jean Paul Sartre (3 θεατρικά έργα). Έχει επίσης μεταφράσει την Ιστορία του θεάτρου του Πάολο Μποζίζιο, καθώς και την Αισθητική του χιούμορ του Luigi Pirandello (2ο βραβείο στον Διαγωνισμό Premio De Sanctis, 2007).
Έχει εκδώσει τις πέντε μονογραφίες της: Η πρόσληψη της ιταλικής δραματουργίας του 20ού αιώνα στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1900-1940, Το θέατρο του Κάρλο Γκότσι. Η σκιαγράφηση της μακραίωνης διαδρομής του παραμυθοδράματος από τις βενετικές σκηνές του 18ου στην όπερα του 21ου αιώνα, Κατόψεις και σκιάσεις. Εικαστικά ρεύματα στο ευρωπαϊκό θέατρο του 20ού αιώνα, Τέχνη και αμφισβήτηση στη σύγχρονη Ιταλία (1909-2017). Τα ρεύματα της πρωτοπορίας στον οίκο Πολύτροπον της Αθήνας, και Percorsi di storiografia teatrale neoellenica. Il Teatro Nazionale e la drammaturgia (1900-2000), στον οίκο Bulzoni της Ρώμης.